Mijn oma vloog op uit haar rolstoel toen ik haar vertelde over mijn eerste werkdag als promovendus op de wiskundefaculteit van de Universiteit Leiden. (…) Bij de koffieautomaat hadden me die dag tientallen zwart-witportretten met een norse blik aangestaard: de wiskundeprofessoren van weleer, allemaal wit, man, en al overleden. Vervolgens kwam daar in de wandelgangen hoogstens een handjevol vrouwelijke professoren bij.
Waarom zijn er zo weinig vrouwelijke professoren in de bètawetenschappen? Hoewel ik voor mijn promotieonderzoek al snel probeerde hele andere vragen te beantwoorden, liet die ene vraag me niet los.
Mijn antwoord lees je in dit opiniestuk wat ik schreef voor Trouw,
Vera Arntzen 